హృదయమే ఆర్ద్రమై
గుండె మంచు కొండయై
ఉప్పొంగె కళ్ళలోనా గంగా యమునలు
ఉరికాయి గొంతులోన గీతాల జలపాతాలు
1. తీరలేని వేదననంతా హృదయాలు మోయలేవు
పొంగుతున్న జలధారలను కనురెప్పలు మూయలేవు
సృష్టి లోన విషాదమంతా ఏర్చికూర్చి ఉంచినదెందుకు
గాలితాకి మేఘమాల కన్నీరై కురిసేటందుకు
2. చిన్ని స్పర్శలోన ఎంతో ఓదార్పు దాగుంది
స్నేహసీమలోన ఎపుడూ అనునయముకు చోటుంది
సత్యమే జీవితమైతే హాయిగా ఉండేదెందుకు
ఆనంద భాష్పాలై అంబరాన్ని తాకేటందుకు